ممنوعیت تهدید در حقوق بین الملل

یکی از اهدافی که جامعه بین المللی همواره در راه تحقق آن بوده است، حفظ صلح و امنیت بین المللی، جلوگیری از نقض صلح و زندگی توام با عدالت در گستره ی بین المللی بوده است. یکی از مواردی که می تواند صلح و امنیت بین المللی و عداالت را در جهان به مخاطره بیندازد تهدید دولتها بر ضد یکدیگر می باشد. تهدید به عنوان یکی از مولفه های بر هم زننده ی صلح و امنبت بین المللی برای اولین بار بر اساس بند 4 ماده ی 2 منشور سازمان ملل متحد ممنوع اعلام شد که این نوع ممنوعیت در اسناد بین المللی دیگری نیز بازتاب یافته است. با این وجود جامعه جهانی همچنان شاهد تهدید کشورها علیه یکدیگر می باشد. بر این اساس این پایان نامه به بررسی مفهوم تهدید و جنبه های گوناگون آن پرداخته و به عنوان یک اصل بر غیرقانونی بودن آن در چارچوب حقوق بین الملل تاکید دارد. همچنین این پایان نامه راههای مقابله با تهدید را مورد بررسی قرار داده و به ویژه به نقش شورای امنیت سازمان ملل متحد در برخورد با آن اشاره می نماید. با توجه به تهدیدات صورت گرفته از سوی ایالات متحده آمریکا و اسرائیل در سالهای اخیر نسبت به ایران، این پایان نامه ریشه های این تهدیدات را بررسی نموده و بر غیرقانونی بودن آنها و حق ایران مبنی بر دفاع از خود تاکید دارد. این پایان نامه نتیجه می گیرد که ممنوعیت تهدید به عنوان یک اصل بنیادین در حقوق بین الملل پذیرفته شده است و تنها استثناء وارد بر آن در قالب اقدامات شورای امنیت و آنهم در راستای حفظ صلح و امنیت بین المللی قابل توجیه می باشد.